Hazreti Adem’in cennetten çıkarılması ve bir kısım insanların cehenneme atılmasının hikmeti nedir?
Hikmeti vazifelendirmedir. Öyle bir vazife ile memur edilerek gönderilmiştir ki, insanoğlunun bütün manevi yükselişi ve bütün kabiliyetlerinin açılıp gelişmesi, genişlemesi ve insanın mahiyetinin Allah’ ın bütün isimlerine kapsamlı bir ayna olması o vazifenin neticelerindendir. Eğer Hz. Adem cennette kalsaydı melek gibi makamı sabit kalırdı. İnsani kabiliyetleri gelişmezdi. Halbuki sabit makam sahibi olan melaikeler çoktur. O tarz kulluk için insana ihtiyaç yok. Belki ilahi hikmet sonsuz makamları kat edecek olan insanın kabiliyetlerine uygun bir imtihan yurdunu gerektirdiği için meleklerin aksine olarak yaratılışlarının gereği olan bilinen günahla cennetten çıkarıldı.
Demek Hz. Adem’in cennetten çıkarılması hikmetin ta kendisi olduğu gibi rahmetin de ta kendisidir. Kafirlerin cehenneme sokulmaları da haktır ve adalettir. 10. sözün 3. işaretinde denildiği gibi gerçi kafir az bir ömürde bir günah işlemiş fakat o günah içinde sınırsız bir cinayet var. Çünkü küfür bütün kainata hakarettir, kıymetlerini düşürmektir. Bütün sanat eserlerinin Allah’ın birliğine şahadetlerini yalanlamaktır ve varlıkların aynalarında yansımaları görünen Allah’ın isimlerini alaya almaktır. Onun için varlıkların hakkını kafirden almak üzere, varlıkların sultanı olan büyüklük sahibi kahhar’ın kafirleri ebedi cehenneme atması hakkın ve adaletin ta kendisidir. Çünkü nihayetsiz cinayet nihayetsiz azabı ister.
Bediüzzaman Said Nursi – Risale-i Nur – Mektubat – 12. Mektup